Negentwintig dagen voorbij...
30 januari 2013 - San Salvador de Jujuy, Argentinië
Negenentwintig dagen voorbij en alweer zoveel kilometers afgelegd en nieuwe dingen gezien. Vanaf de plek waar we jullie onze nieuwjaarsgroet hebben gestuurd zijn wij in drie dagen naar Santiago gereden om daarna naar het noorden van Chili te rijden. Het kan ook niet anders om na zoveel afgelegde kilometers geen lekke band te krijgen want de wegen zijn soms niet al te best. Tijdens het afremmen voor het tolhuisje op de snelweg bleken wij toch een vreemd geluid te horen en ja hoor.. een lekke band. Nadat we de auto aan de zijkant van de weg geparkeerd hadden en de band wilden wisselen bleken we een sleutel te missen om de reserveband onder de auto vandaan te halen, lekker slim.. De auto werd opgehaald en uiteindelijk werd de band geplakt voor een prikkie. De reis kon weer voortgezet worden en na wat aan de kust bij Santiago te hebben gehangen zijn we uitgenodigd door Jillian en Javier om met hun te genieten van een Chileense bbq. Als je denkt dat je een lekkere bbq hebt gehad dan moet een Chileense bbq maar eens proberen! We waren ook verrast door de gastvrijheid van de Chilenen, dat kennen wij Nederlanders niet, zonde!! Verder naar het noorden toe wordt de omgeving droger en droger en je ziet niets anders dan rotsen en zand en zand en rotsen en naja.. zand! Het heet ook niet voor niets de ‘Atacama Desierto’. Uiteindelijk zijn we naar de pas ‘Aqua Negra’ gereden. Om de pas te bereiken moet je van zeeniveau naar een hoogte van 4779 meter gaan. Vlak voor de pas rijden wij tussen vreemde ijssculpturen gevormd door de zon. Net als ons hart heeft ook de auto moeite met de hoogte en dus rijden wij met een lichte koppijn weer naar beneden. We hebben de smaak te pakken en rijden door naar het nationale park ‘Tres Cruces’. Om te wennen aan de hoogte rijden we niet in een keer naar het park maar slapen we telkens op een hoger plekje. Maar we deden het toch te snel waardoor Annemieke met een flinke hoofdpijn en een misselijk gevoel moest overnachten op een mooie plek maar daar heeft ze niet veel van meegekregen. Toch maar weer afdalen en we rijden naar de zoutvlakte ‘Laguna Santa Rosa’ met veel Flamingo’s. In de refugio koken we wat en af en toe komt er een vosje langs om te kijken of wij niet wat over hebben. We rijden over wegen waar we niemand tegenkomen, zo afgelegen hebben we het nog nooit gezien. Omdat Richard ook een dagje ouder wordt besluiten we zijn verjaardag te vieren in de buurt van de grote stad Antofagasta, niet omdat een stad mooi is maar omdat ze daar veel lekkere dingen hebben. Wij kopen een aardbeientaart met een slagroomspuit en eten (bijna) de hele taart op, de zwerfhonden genieten van de rest! Omdat wij het nu tijd vinden om naar Bolivia te reizen, wordt onze laatste stop in Chili het stadje San Pedro de Atacama. Doordat alle huisjes zijn gemaakt van Adobe heeft het stadje een heel uniek uiterlijk. Er is veel te doen in de omgeving: ‘s ochtends vroeg naar de ‘Tatio Geisers’, zonsondergang bekijken in de ‘Valle de la Luna’, klimmen in de kloof bij Socaire, dobberen in het zoute water van ‘Laguna Cejar’, kijken naar de gigantische hoeveelheid sterren en nog veel meer… Nu zitten wij in Argentinië en moeten we wennen aan al het groen hier in de streek Jujuy en maken wij ons klaar voor de reis naar Bolivia.
¡Muchos besos y abrazos!
Annamika y Ricardo
kus Ronald en Ruth
Xxxxx
(En zaten er veel haken in die rots van de foto?)
Een voorspoedig vervolg van jullie reis!
Sytse
Hartelijke groet, Henk.
Wat een fantastische reis maken jullie! En wat prachtige foto's!. Fijn om zo een stukje mee te kunnen reizen.
Heel veel plezier bij het vervolgen van jullie reis!!
Wat een fantastisch reisverslag en bijzonder mooie foto's.
Wij hebben hier erg van genoten en vinden het erg leuk dat we jullie zo mogen volgen.
Richard nog gefeliciteerd met je verjaardag.
Nog een goede voortzetting van jullie reis, geniet van elkaar en van de belevenissen.
Lieve groet
Tiny en Solko