Bolivia: het land van maravillas

Bolivia is een land van verbazingwekkendheden en zoals ze het zelf zeggen van maravillas. Nadat we in Spanje waren geweest ontdekten we de Spaanse slag, als vervolg op de Franse slag. In Chili ontdekten we dat er ook zoiets als de Chileense slag bestaat, maar aangekomen in Bolivia vermoeden we dat er geen slag is die de Boliviaanse kan overtreffen. Bij binnenkomst van Bolivia (Villazon) ontdekten we gelijk het verschil met Argentinië/Chili: overal mensen, veel wordt op straat verkocht, mensen in klederdracht, slechte straten, onduidelijke verkeersregels, kortom een chaotische boel. Die verkeersregels bleken uiteindelijk wel twee duidelijke te bevatten: degene die op het kruispunt het eerst toetert, mag het eerst gaan en je hoeft niet je knipper aan te doen om in te voegen, maar je moet je hand uitsteken en een beetje met je vingers wapperen. De toeter blijkt hier trouwens allerlei functies te hebben: pas op ik kom er aan, ik haal je links in, ik haal je rechts in, ik ga je afsnijden, rijd eens door, je gaat niet snel genoeg, schiet eens op, je hebt je lichten aan, etc. Als het stoplicht nog op rood staat begint iedereen al te rijden en inhalen in de bocht of voor een heuvel is eerder regel dan uitzondering... Dit alles zorgde ervoor dat we aan het rijden in Bolivia wel een klein beetje moesten wennen.

In Tupiza aangekomen ontdekten we dat we vanaf daar ook een toertje naar Salar de Uyuni konden doen, waar we graag heen wilden met een andere auto, omdat het zout nogal slecht is voor je auto. We gingen met twee fransen, een gids/chauffeur, een kokkin en een andere Landcruiser vier dagen op pad door het verlaten zuidwesten van Bolivia. We zagen authentieke dorpjes en veel mooie natuurverschijnselen, zoals Laguna Colorado, nog meer geisers, Desierto de Dalí, gekke rotsformaties en natuurlijk Salar de Uyuni, een enorme zoutvlakte.

Terug in Tupiza konden we zelf op pad, via een nieuw geasfalteerde weg naar Potosí, de hoogst gelegen  stad van de wereld. Een mooi stadje, met veel scheve straten, de gekleurde mijn/berg Cerro Rico, maar helaas ook veel bewolking, waardoor we  na enkele dagen besloten door te rijden naar Sucre. Hier raakten we verzeild in het grootste watergevecht dat we ooit hadden meegemaakt: carnaval. Even pinnen en we waren helemaal doorweekt, blijkbaar ben je als buitenlander een aantrekkelijk doelwit voor waterballonnen.

De prijs van de diesel was toch iets anders dan we hadden verwacht. We hadden 3,72 bolivianos  (€0,40) per liter zien staan, helaas geldt dit alleen voor de Boliviaan... Als buitenlander mag je bijna het 3 dubbele betalen! In Bolivia ontdekken we onder andere hierdoor een klein beetje hoe het voelt om gediscrimineerd te worden (zie ook de foto’s).

Tussen wonderschone groene kloven en bergen reden we naar Cochabamba. Een leuke stad, althans het centrum, met enorme overdekte  markten, goed voor grote zakken toffees en souvenirs!

Iets ten zuidoosten van Cochabamba heb je het park Torotoro, wat in Quechua moddermodder betekent. Een door een mooi landschap gaande half zand/half ‘besteende’ weg leidde ons hiernaartoe. Aan de oppervlakte gekomen sporen lieten zien dat hier enige jaren geleden wat  dinosauriërs rond stampten. Super indrukwekkend! Andere bijzondere kathedraalachtige rotsuitslijtingen, een grote grot en groene papegaaien maakten het tripje naar dit park heel bijzonder!

En dan op naar La Paz. Onderweg kwamen we langs de 2000000e en 2000001e vuilnisbelt die langs de weg of in de natuur geflikkerd waren. Varkens en zwerfhonden weten er gelukkig nog hun voordeel uit te halen.

Op weg naar de ruïnes van Tiahuanaco ontdekten we dat een driebaansweg ook heel goed als vijfbaans gebruikt kan worden: daar kunnen we in Nederland nog wat van leren, het hele fileprobleem in één keer opgelost! Daarnaast zagen we hoeveel huizen je eigenlijk tegelijkertijd in een stad kan bouwen. In een half afgemaakt huis kan je al prima wonen en verdiepingen die nog raamloos en onaf zijn, functioneren erg goed als droogrek voor pasgewassen kleding in de rivier.

 Misschien ligt het voor een deel aan armoede, maar het is een onverschillig volkje te midden van een eindeloze hoeveelheid aan hoge bergen en mooie natuur. Tijd om te kijken wat Peru voor ons in petto heeft...!